چهار ماهگی رادمردکوچک
باز هم خوابی و مامانی دلش برات پر میزنه. رادمهرم الان چهار ماه و ده روزته.خیلی دوست داشتم ماه های قبل هم خاطراتت رو بنویسم ولی قسمت نشد و فرصت نشد. از وقتی دنیا اومدی دیگه حساب روزها و ساعتها از دست مامانی خارج شده و فقط به با تو بودن فکر میکنه. الان یه پسملی جانی شدی که یادگرفته پاهاشو تو بغلش بگیره و به چپ و راست غلت بزنه.به خاطر خارش لثه هات هم آب دهان قشنگت میریزه رو پیشبندت.من و بابایی هم تا جایی که بتونیم واسه سلامتی شما دعا می کنیم و از مادیات کم نمیذاریم.خیلی دوست داشتم فقط شیر مامانی رو بخوری ولی یه خورده شیطونی کردی و مامانی مجبور شد شیرخشک هم بهت بده. این روزا یادگرفتی جیغ میزنی و کلمات عجیب و غری...
